Stoppen met roken – de nabeschouwing

{ 14 juni 2008 @ 20:07 } · { Life-frustrations, Self Improvement }
{ Tags: champix, stoppen met roken }

Anderhalve maand geleden stond ik voor die verschrikkelijke eerste dag.
Op 1 mei heb ik m’n laatste cigaret uitgeduwd en vanaf 2 mei een nieuw leven ingestapt.
Dankzij de nodige motivatie, steun en hulp voel ik mezelf nu, anderhalve maand later, ex-roker.
Inderdaad, ik voel me geen roker meer die aan het stoppen is maar een echte authentieke ex-roker.

Wat ik vooral mis (en vroeger nooit bij stilgestaan heb) is de “instant gratification”.
Het zalige “aaah” gevoel dat je (bijvoorbeeld) ook kan hebben wanneer je al heel lang moet pissen en door omstandigheden moet ophouden. En dan, uiteindelijk, met barstende blaas, eindelijk kan gaan en je blaas mag lossen. Dat gevoel van “aaaaah” dus. Wanneer een behoefte, een verlangen, … eindelijk bevredigd wordt. Dat verlangen wordt door de nicotine verslaving steeds actief gehouden. En die heerlijke bevrediging bekom je elke keer als je een cigaret aansteekt.
En ja, dat mis ik eigenlijk wel. Niet het roken, niet de nicotine. Maar gewoon dat regelmatige “aaah” gevoel tijdens de dag. Als niet-roker heb je dat dus niet.

Ik zou m’n toiletbezoekjes systematisch kunnen uitstellen, maar dat lijkt me teveel van het goede. 😉

En verder?

Wel, mijn rookhulp was Champix en dat is dus inderdaad straf spul.
Het heeft me enerzijds heel goed geholpen met stoppen, maar anderzijds blijf ik nu met de ravage nadien over. Ik ben ondertussen vroegtijdig gestopt en de bijverschijnselen beginnen langzaam weg te vallen.
De depressie die getriggered is lijkt niet vanzelf weg te gaan.

Niet zo tof.

Het lijkt wel alsof mijn hormonale huishouding op het vlak van dopamine en serotonine volledig om zeep is. Goede momenten zuigen me helemaal leeg op het vlak van energie, waardoor ik na een leuk moment volledig leeg en futloos ben. En tegen slechte momenten kan ik al helemaal niet. Ik heb totaal geen emotionele weerstand meer.
Stress, slecht nieuws, afwijzing, tegenslagen, … Hoe klein ze ook zijn, ze halen me volledig onderuit.

Dat doet me er aan denken. Ik wil tevens even dit moment gebruiken om iedereen te bedanken die er de laatste paar weken al was voor me.  Het maakt echt een verschil. Thanks.

Het klinkt misschien vreemd, maar op het vlak van stoppen met roken kan ik alvast zeggen: had ik het geweten, ik had het nog steeds gedaan! OK, wat ik nu meemaak is geen pretje, maar het is een kleine prijs om niet meer te roken.

Mijn focus is nu om niet meer te hervallen. Eén van de gevolgen is dat mijn vriendenkring zich gaan herdefinieren is. Ik trek bijvoorbeeld veel meer op met m’n niet-rokende vrienden dan vroeger. En bij nieuwe sociale contacten ga ik de rokers al helemaal uit de weg.

Ik ben dus – zoals het een goeie ex-roker betaamd – zo’n verschrikkelijke extreme anti-roker geworden. 🙂

En nu hopen dat ik ook zonder de hulp van Champix de moeilijke verleidelijke rookmomenten kan blijven weerstaan. Want die zijn er wel nog steeds. Misschien ben ik daarom wel zo extreem anti. En misschien is da ook wel nodig om me op het juiste pad te houden.

To be continued…